Pages

Sunday, 21 February 2010

ಗೆಳೆತನ


ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನಿಗೆ ತಾನು ಇನ್ನೇನು ಹತ್ತೇ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಸಾಯಲಿದ್ದೇನೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ, ಆದರೆ ಅವನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಇಲ್ಲ.
ಅವನು ತನ್ನ ಬ್ಲಾಕ್ಕ್ಬೇರಿ ಫೋನ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ತನ್ನೆಲ್ಲ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ಗೆ, ಪ್ರಿಯತಮೆಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡ್ತಾನೆ.........."ಗುಡ್ ಬೈ"
ನೆಕ್ಷ್ತ ಎರಡೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಅವನ ಪ್ರಿಯತಮೇಯಿಂದ ಸಂದೇಶ ಬರುತ್ತದೆ.....
"ಎಲ್ಲಿಗ್ ಹೋಗ್ತಾ ಇದಿಯ ಡಿಯರ್, ನಾನು ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಬ್ಯುಸಿ ಆಗಿದಿನಿ ಮೇಲಿಂದ ನನ್ ಬಾಸ್ ಬೆರೆ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿದಾರೆ.
ನನಗೆ ಬರಲು ಸಾದ್ಯಾನೆ ಇಲ್ಲ , ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಹೋಗು"
ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಹುಡುಗನ ಹೃದಯ ವಿಲವಿಲನೆ ಒದ್ದಾಡಿತು............ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟಿತು.......
ಇದೆ ದುಖದಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಕೈನಲ್ಲಿರುವ ಫೋನನ್ನು ಬೀಸಿ ಒಗೆಯಬೇಕು ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತೆ....
ಅಸ್ಟರಲ್ಲೇ ಅದು ತನ್ನ ಮಾಮೂಲಿ ನೀಲಿ ಬೆಳಕನ್ನ ಚೆಲ್ಲಿ ಎರಡು ಸಲ ಬೀಪ್.........ಬೀಪ್........ಎಂದು ಅಲ್ಲಾಡುತ್ತದೆ.
ಹುಡುಗ ತುಂಬಾ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಮೆಸ್ಸಜನ್ನ ಓದುತ್ತಾನೆ...........ಅವನ ಕ್ಲೋಸ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿರುತ್ತಾನೆ.
ಅಸ್ಟರಲ್ಲೇ ಫೋನ್ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬೀಪ್....ಬೀಪ್.......ಬೀಪ್.....ಬೀಪ್.......ಶಬ್ದ ಮಾಡಿತು.
ಅವನ ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ......................

"ಏನೋ ಲೋಫರ್......ನನ್ಬಿಟ್ಟು ನಿನೊಬ್ನೆ ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೋಗ್ತಿಯ ಸ್ಟುಪಿಡ್........
ಇರೋ ನಾನೂ ಬರ್ತೀನಿ........................."

ಹುಡುಗನ ತುಟಿಯಂಚಿನಲ್ಲಿ ಕಿರುನಗುವೊಂದು ಸುಳಿಯಿತು.
ಮನದುಂಬಿ ಕಣ್ಣಂಚಿನಿಂದ ಎರಡು ಹನಿ ಜಾರಿತು......

ಇದೆ ಗೆಳೆತನವೆಂಬ ಸಂಬಂಧ.ಗೆಳೆಯರಿಲ್ಲದ ಜೀವನ ಬರಡು ಭೂಮಿಯಂತೆ.
Share/Save/Bookmark

2 comments:

Rajeev Pratahkal said...

Hey Dude,
Nicely written. Chikkadaadaroo artha mattu adu kodta iro sandesha tumbaane doddadaagiddu.... :-)

HegdeG said...

Thanks Rajeev.